In de ochtenduren kreeg ik de kans even rustig de resultaten van de Nederlanders door te nemen. Het gaat nog niet zo goed hier in Parijs. Daarna vertrok ik naar Roland Garros voor het tennis. En nog voor ik aankwam op het park heb ik al weer enorm verbaast voor de wijze waarop sommige mensen denken dat ze zich moeten gedragen. Fatsoensregels zijn voor anderen. Een korte opsomming van de afgelopen dagen. Niet even netjes aansluiten in de rij maar gewoon eraan voorbij lopen. Niet op je eigen stoel gaan zitten maar telkens moeten veranderen van stoel. Geen ruimte laten voor ouderen en mensen die minder te been zijn. Niet even opstaan en je mond houden tijdens een volkslied. Continu lawaai maken terwijl de scheidsrechter op stilte vraagt. Continu de tribune op en af gaan. Je afval niet opruimen. Aanwijzingen van vrijwilligers gewoon negeren. Niet alleen de fans maar ook de organisatie is soms verschrikkelijk. Tijdens wedstrijden door de microfoon schreeuwen wie er moet winnen, continu de camera’s richten op fans en niet op de sporters. Het lijkt wel een voorstelling van circus randdebiel. Had ik al gezegd dat de Olympische Spelen vooral draaien op de sporters. Nou gelukkig had ik de mogelijkheid om Rafael Nadal te zien spelen op zijn center court. Ondanks zijn leeftijd blijft hij de meester van het gravel. Op de tribune was het genieten van zon en sport. De Spelen kwamen tot leven. En toen… Ja toen was mijn telefoon stuk en kon ik helemaal niks meer van mij laten weten. Hopelijk is dit woensdag verholpen want het kost behoorlijk wat moeite om zonder telefoon overal te komen. Dus excuses voor het ongemak.