Wie vanavond de openingsceremonie op tv vanuit de luie bank heeft bekeken zal het vast zijn opgevallen. Het regende in Parijs. En dus viel de openingsceremonie volledig in het water. En dat terwijl het juist de bedoeling was dat het een feest op het water van de Seine zou moeten zijn. Maar de organisatie had niet, zoals in Beijing 2008 wel gebeurde, de regen verdrongen. En dan lijkt een botenparade van zes kilometer heel leuk op jouw tv-scherm maar voor toeschouwers zoals ik en vooral voor sporters was het verschrikkelijk. De sporters juichten braaf als hun land op het scherm te zien was, maar daarvoor en daarna baalden ze van het feit dat ze blijkbaar niet mochten schuilen. Het benedendek van de rondvaartboten was leeg terwijl buiten sporters staan die vier jaar lang alles eraan gedaan hebben hier te komen. In plaats van die te beschermen tegen de regen werden ze de verkoudheid in gejaagd door de bobo’s die zelf hun overkapte zitplaats verlieten voor de regen. Terug in de metro, ik ben na de laatste boot direct weg gegaan, hoorde ik de NOS commentatoren vertellen over het enorme succes van deze ceremonie. Nou ik weet wel beter. Het was een langdradige show die alleen te volgen was op schermen in de stromende regen.. De veiligheidsmaatregelen waren enorm en dwongen je om al rond vier uur na de Seine te komen om vervolgens in de stromende regen zonder beschutting te wachten op een paar boten met daarom doorweekte sporters die uit fatsoen nog naar je zwaaiden maar van een goede sfeer was echt geen sprake. Gelukkig wordt er morgen gesport, want daar draaien de Spelen om. Lang leve de sport.