Ale, ale, ale, Remco, ale

Het Olympische vuur brandt in Parijs en de eerste officiële dag van de Spelen begint voor mij met een uurtje metro naar de het Olympisch zwembad in Saint Denis. In de metro sprak ik de coach van Gouda. Haar club levert zes speelsters aan het Nederlands team. Ze was vanochtend om vijf uur vertrokken voor een dagje Parijs. Volgens haar is de ploeg klaar voor de strijd en ze geloofde in de titelkansen van Nederland. En wie ben ik om een insider tegen te spreken? Nederland tegen Hongarije is een topwedstrijd in het waterpolo. En dus was het stadion goed gevuld. De dames maakten er vooral een hele spannende wedstrijd van die pas in de laatste minuut werd beslist in ons voordeel. . In de vroege avond staat de tijdrit voor de heren op het programma. Binnen een uurtje vliegen de wielrenners aan mij voorbij. Remco Evenepoel maakt de meeste indruk op mij. De Belg zit gebogen over zijn stuur en kijkt langs mij heen richting de olympische titel. Helaas voor de Nederlands zit er voor ons niet meer in dan plek 19 voor Daan Hoole. Als de renners aan ons punt voorbij zijn moeten ze nog vijf kilometer en dus zoek ik contact met de Belgische fans om samen op de telefoon de laatste minuten van de wedstrijd te bekijken. Als hun Remco de gouden medaille binnen heeft klinkt gejuich door de straten van Parijs. Ik feliciteer ze met hun Remco en verlaat het centrum richting mijn hotel. De regen komt nog steeds met bakken uit de lucht en dus besluit ik de avond lekker op mijn kamer door te brengen met het kijken naar beelden van de Olympische Spelen. Hopelijk komt de zon er morgen door en gaan de tenniswedstrijden dan wel door.

De show must en will go on!

Wie vanavond de openingsceremonie op tv vanuit de luie bank heeft bekeken zal het vast zijn opgevallen. Het regende in Parijs. En dus viel de openingsceremonie volledig in het water. En dat terwijl het juist de bedoeling was dat het een feest op het water van de Seine zou moeten zijn. Maar de organisatie had niet, zoals in Beijing 2008 wel gebeurde, de regen verdrongen. En dan lijkt een botenparade van zes kilometer heel leuk op jouw tv-scherm maar voor toeschouwers zoals ik en vooral voor sporters was het verschrikkelijk. De sporters juichten braaf als hun land op het scherm te zien was, maar daarvoor en daarna baalden ze van het feit dat ze blijkbaar niet mochten schuilen. Het benedendek van de rondvaartboten was leeg terwijl buiten sporters staan die vier jaar lang alles eraan gedaan hebben hier te komen. In plaats van die te beschermen tegen de regen werden ze de verkoudheid in gejaagd door de bobo’s die zelf hun overkapte zitplaats verlieten voor de regen. Terug in de metro, ik ben na de laatste boot direct weg gegaan, hoorde ik de NOS commentatoren vertellen over het enorme succes van deze ceremonie. Nou ik weet wel beter. Het was een langdradige show die alleen te volgen was op schermen in de stromende regen.. De veiligheidsmaatregelen waren enorm en dwongen je om al rond vier uur na de Seine te komen om vervolgens in de stromende regen zonder beschutting te wachten op een paar boten met daarom doorweekte sporters die uit fatsoen nog naar je zwaaiden maar van een goede sfeer was echt geen sprake. Gelukkig wordt er morgen gesport, want daar draaien de Spelen om. Lang leve de sport.

Wij houden van Oranje

Vannacht was ik rond 1 uur terug in het hotel en om zes ging de wekker weer. Voor een ambtenaar zijn dat korte nachten. Na het ontbijt vertrok in de vroege ochtend naar de Arena Paris Sud waar de Nederlandse handbaldames hun toernooi starten tegen Angola De organisatie had bedacht dat negen uur een prima aanvangstijd is voor handbal. Commercie en topsport gaan niet samen. Ik was er dus vroeg bij en ik was niet de enige Nederlander die al in Parijs was gearriveerd. De tribunes kleurden al prachtig oranje. Maar voor het Nederlands damesteam aantrad speelden Denemarken en Slovenië hun eerste wedstrijd. Denemarken dat toch nog iets verder reizen is had ook veel fans als ondersteuning en won eenvoudig. Voor Nederland was het een moeilijke wedstrijd tegen Afrikaans kampioen Angola. Maar gelukkig werd wonnen ze wel. Op de tribune zat Tess Wester. De doelvrouw die in 2016 nog een van de sterren van het team was. Maar Tess is nu slechts een fan. Want er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Het moet toch een vreemd gevoel zijn dat je in eens niet de held meer bent. Tot morgen, dan gaat er weer een vinkje gezet worden op mijn bucketlist. Het bezoeken van een openingsceremonie van de Spelen. Ik kan niet wachten. Kleine voetnoot tot slot. Een aantal ‘vrienden’ vond dat ik wel veel en vaak met sporters en BN’ers op de foto ga. Nou snap ik ook wel dat het niet mee valt om gespamd te worden terwijl je druk bezig bent om het geld voor je baas te verdienen. Dus ik zal jullie niet persoonlijk het kwalijk nemen maar een eervolle vermelding in mijn blog hebben jullie zeker verdiend. Groeten uit Parijs en tot morgen

De deo van Frank Evenblij

Na een reis van 3 uren over de Franse snelwegen vanuit Lens, bereik ik de rondweg van Parijs. Mijn hotel bevindt zich aan de zuidzijde nabij Orly. En dus was het even filerijden om er te komen maar net na 11 uur ben ik op mijn bestemming voor de komende 18 dagen. Gelukkig verloopt het inchecken bij het hotel vrij snel. Ze zijn blijkbaar wel voorbereid op de komst van fans. Amper een uur na aankomst in Parijs ben ik al op weg naar mijn eerste sportwedstrijd. De veiligheidsmaatregelen zijn enorm groot overal vind je politie. Voor de veiligheid moet je dan ook door zes controles om binnen te geraken in het Parc des Princes. De wedstrijd Spanje tegen Oezbekistan is niet zo spectaculair. Man van de wedstrijd is scheidsrechter uit Mauritanië. Zijn laatste fluitsignaal was foutloos. Spanje won gelukkig wel met 2-1. Daarna reisde ik af naar café Charbon om aldaar een uitzending bij te wonen van Humberto a Paris. En dat is veel mensen niet ontgaan. Al tijdens de uitzending voelde ik mijn telefoon vele manen trillen. Reden ik was de eerste gast bij Humberto in een oranje shirt. En dus zat ik vooraan op de bank. Als grap vroeg ik de regie nog wel even of ik gebruik kon maken van de deo van Frank Evenblij want dankzij de lichten was het behoorlijk warm. Tot mijn verbazing kwam even later iemand keurig aangelopen met een deodorant. Laten we voor de romantiek van het verhaal er maar van uitgaan dat het inderdaad de deo van Frank was. Voor mijn tv-optreden check uitzending gemist. Morgen gaan we de eerste Nederlanders aan werk zien als de handbaldames hun toernooi openen met een duel tegen Angola.

Een proloog van 430 km.

Dinsdagochtend even na de klok van 10 uur begint mijn reis naar de 33^e Olympische zomerspelen in Parijs. De komende 20 dagen wil jullie met mij mee laten reizen via dit kanaal. En die reis begon vanochtend in Drenthe en eindigde voorlopig vanmiddag in Lens. Ik ben dus al gearriveerd in Frankrijk. Een ruime 4 uur rijden door Nederland en België tot vlak over de Franse grens. Uiteraard met voldoende oponthoud in en rondom Antwerpen. Werkelijk onbegrijpelijk dat in deze havenstad ooit een Olympische Spelen heeft plaats gevonden. Na mijn aankomst in het hotel heb ik wat gegeten. De dag heb ik afgesloten met een wandeling door de stad met uiteraard een bezoek aan het stadion van de plaatselijke voetbalclub RC Lens. Stade Bollaert-Delelis was gastheer van de WK in 1998 en de EK 2016 maar komende zomer zullen er geen 30.000 toeschouwers een wedstrijd kunnen bekijken op de Spelen in dit stadion. Voor voetbalwedstrijden op de Spelen van Parijs gaan we morgen naar het Parc des Princes. Op twee dagen voor de openingsceremonie vindt daar het eerste sportevenement plaats. Spanje tegen Oezbekistan begint om drie uur in de middag en is live op TV te zien bij Eurosport. Mij wacht na welverdiende nachtrust een ritje van 200km in richting van Parijs. Morgen gaat het beginnen, morgen ben ik opnieuw op de Spelen. Mijn reis in Rio niet meegekregen of vergeten?. Elke dag deel ik een kort verhaal over 10 dagen in 2016. Als de internetverbinding in het hotel het mij toelaat. Want in Rio was dit niet het geval. Maar jullie kennen mij als een opgewekt en positieve persoonlijkheid dus ik heb hier alle vertrouwen in.

Encore dix jours

Over 10 dagen begint mijn reis naar de Olympische Spelen van Parijs. Vanaf 23 juli tot 11 augustus hoop ik jullie mee te kunnen nemen op deze reis via deze dagelijkse blog. Met behulp van een kort verhaal en vele foto’s en video’s wil ik jullie mijn Spelen laten zien. Acht jaar na mijn bezoek aan de Spelen in Rio de Janeiro hoop ik dat deze reis mijn net zoveel inspiratie oplevert. De talloze verhalen van die 10 dagen heb ik altijd veel plezier gedeeld. Het zijn en blijven kostbare herinneringen. Martin was in Rio en gaat naar Parijs. En na twee jaar google ’n, bezig zijn met plannen, met voorbereiden en dromen is het dan eindelijk zover. Van voetbal tot Femke Bol, van de teamsprint op de wielerbaan tot de Olympische handbalfinale bij de heren. Mijn agenda is volgeboekt en mijn reiskoffer is klaar voor vertrek. Ik kan niet wachten. Maar helaas het duurt nog 10 dagen. Best gek om nu al bezig te zijn met de reis terwijl mijn laatste schoolweek nog moet komen. En dus moet ik nog keihard werken voor mijn zuurverdiende centen. Toch ben ik nu al bezig met mijn blog. Want om een goed cijfer te behalen op een toets met je ook goed oefenen. En dus is dit stukje tekst voor mij vooral een test om te zien of alles werkt. Mijn blog is te lezen op martin-aux-jeux.reismee.nl. Daarnaast deel ik verhalen, foto’s en video’s waar mogelijk op mijn sociaal media. Je kunt met mij meereizen op allerlei manieren mocht je dat willen. Ik hoor graag van mijn digitale medereizigers wat ze van mijn verhaal vinden. Dus weet reageren mag altijd.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens de reis naar de Olympische Spelen van Parijs deze zomer. Vanaf 23 juli kan je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Martin